F. í Vestmannaeyjum 12. des. 1920, d. í Reykjavík 24. des. 2008.
For.: Guðrún Jónsdóttir saumakonu, og manns hennar Magnúsar Jónssonar bónda og formanns.
Fyrri maður 1940: Björn Guðmundsson bifreiðarstjóri. Skildu. Eignuðust 5 börn.
Seinni maður 1954: Helgi Jónsson vélsmiður. Skildu. Eignuðust 1 dóttur.

Þórunn bjó lengst af í Reykjavík, hún var virk í félags- og stjórnmálum, frumkvöðull og formaður Samtaka herskálabúa 1952-1959, varaborgarfulltrúi og fulltrúi í framfærslunefnd Reykjavíkurborgar fyrir Sósíalistaflokkinn árin 1954-1962 og forystukona í Menningar- og friðarsamtökum íslenskra kvenna. Þórunn lét til sín taka í kvenréttindabaráttu, var meðal annars skipuð af forsætisráðherra í undirbúningsnefnd Íslands fyrir Kvennaár Sameinuðu þjóðanna 1975 og hafði forgöngu um sýningu á verkum íslenskra myndlistarkvenna í Norræna húsinu það ár. Þórunn lauk kennaraprófi frá Kennaraháskóla Íslands árið 1971 og cand. mag. prófi í sagnfræði frá Háskóla Íslands árið 1982. Hún var brautryðjandi á sviði íslenskrar kvennasögu með rannsóknum sínum á sjósókn kvenna og starfi verkakvennafélaga. Hún var kennari bæði við grunn- og framhaldsskóla, starfaði víða að uppbyggingu fullorðinsfræðslu og var skólastjóri. Þórunn sinnti rannsóknum og ritstörfum, en hún gaf út nokkur fræðirit í kvennasögu og bók um Ungverjaland og Rúmeníu auk fjölda útvarpsþátta, fyrirlestra og blaðagreina.