Lestrarfélag kvenna var stofnað í Reykjavík 18. september árið 1911 af konum úr Kvenréttindafélagi Íslands sem höfðu þá rekið lesstofu fyrir konur í tvö ár. Fyrirmyndin kom að utan, en slíkar stofur voru reknar víða í Evrópu og meðal annars í Kaupmannahöfn. Félagsritið Mánaðarritið hóf göngu árið 1912 og var handskrifað inn í sérstaka bók og lesið upp á fundum. Þar getur að líta tilgang félagsins á titilsíðunni: „að vekja og efla löngun til að lesa góðar bækur og eftir föngum að rekja og ræða efni þeirra til aukins skilnings, og ef verða mætti, til einhverra verklegra framkvæmda.“ Ritið lifði í rúma tvo áratugi og gefur góða mynd af starfsemi félagsins og hugðarefnum félagskvenna. Meðal þeirra sem rituðu oft í bókina var Theodóra Thoroddsen skáldkona.

Félagið opnaði lesstofu fyrir börn árið 1912 og rak hana í 25 ár. Stofan var opin tvo tíma á dag yfir vetrartímann, alla virka daga. Félagskonur skiptust á að hafa sögustund fyrir börnin og hjálpa þeim við heimanám. Starfsemin var einkum hugsuð fyrir börn sem bjuggu við slæmar aðstæður eða fengu hvorki næði né aðstoð við heimanámið.

Málhreinsunarnefnd starfaði á vegum félagsins frá árinu 1920 í samvinnu við Verkfræðingafélag Íslands og var tilgangurinn að skapa ný orð og vernda íslenskt mál. Meðal nýyrða sem þarna urðu til má nefna veggfóður (betrekk), snyrting (tojlett) og blómvöndur (búkett).

Félagið fékk húsaleigustyrk frá bænum til starfseminnar en félagskonur ráku bókasafn sitt og lesstofu í sjálfboðavinnu. Aðsóknin fór hins vegar þverrandi síðustu árin og félagið var lagt niður árið 1961 og bækurnar gefnar Reykjavíkurborg til minningar um Laufeyju Vilhjálmsdóttur sem var formaður félagsins frá upphafi til dánardags (29. mars 1960).

Heimild: http://is.wikipedia.org/wiki/Lestrarf%C3%A9lag_kvenna