Félagið var stofnað í Reykjavík í apríl 1895 og hefur starfað óslitið síðan. Ólafía Jóhannsdóttir og Þorbjörg Sveinsdóttir voru hvatakonur að stofnun þess og var Ólafía formaður fyrstu fimm árin en Þorbjörg eftir það til æviloka hennar 1903. Félagskonur réttu fátæklingum hjálparhönd, en stærsta verkefni þess var bygging spítala á Skólavörðustíg árið 1933 er það gaf bænum árið 1942.

Í fyrstu var félagið oftast nefnt Bindindisfélag íslenskra kvenna, en núverandi nafn festist smám saman í sessi. Það var aðili að The World's Women's Christian Temperance Union, Alþjóðasambandi Hvítabandsins. I fyrstu lögum félagsins segir m.a. að meginmarkmið Hvítabandsins sé að útrýma nautn áfengra drykkja. Sérhver félagi eigi að vinna eftir megni að útbreiðslu bindindis. Merki félagsins, hvíta slaufu eða band, eigi þeir að bera til marks um hlýðni sína og hollustu. Þeir séu skuldbundnir til að drekka ekki né veita öðrum áfengi. Fljótlega breyttist stefna félagsins og lögð var megináhersla á líknarmál. Stofnaðar voru Hvítabandsdeildir víðsvegar um landið.