Elínborg Lárusdóttir rithöfundur fæddist á Tunguhálsi í Lýtingsstaðahreppi í Skagafirði 12.11. 1891. Hún var dóttir Lárusar Þorsteinssonar, bónda þar, og k.h., Þóreyjar Bjarnadóttur. Elínborg stundaði nám við Kvennaskólann á Blönduósi, Hússtjórnarskólann á Akureyri og Kennaraskólann. Hún giftist Ingimar Jónssyni sem var prestur að Mosfelli í Grímsnesi 1922-28 og síðan skólastjóri Ungmennaskóla Reykjavíkur frá stofnun 1928 en sá skóli nefndist Gagnfræðaskóli Reykjavíkur frá 1930 og Gagnfræðaskóli Austurbæjar frá 1949.

Elínborg var afkastamikill og afar vinsæll rithöfundur á fjórða, fimmta og sjötta áratugnum. Hún samdi jöfnum höndum skáldsógur, smásögur, ævisögur og þætti. Á síðari hluta ritferils síns skrifaði hún töluvert um dulræn fyrirbrigði, m.a. tvær bækur um Hafstein Björnsson, langþekktasta og umsvifamesta miðil landsins á þeim árum, en hann hélt miðilsfundi um allt land, yfirleitt fyrir fullu húsi um áratuga skeið.

Ritverk Elínborgar voru ekki í hávegum höfð hjá menningarvitum og bókmenntafræðingum þjóðarinnar. Þeir annað hvort þögðu um þennan vinsæla höfund eða gerðu góðlátlegt grín að skrifum hennar. Það átti hún reyndar sammerkt með ýmsum öðrum kvenrithöfundum um og fyrir miðja síðustu öld. Lítið hefur því verið fjallað um verk hennar af fræðimönnum.

Meðal ritverka hennar eru Sögur, 1935; Anna frá Heiðarkoti, 1936; Gróður, 1937; Förumenn, 1939-1940; Frá liðnum árum, 1941; Strandarkirkja, 1943; Úr dagbók miðilsins, 1944; Hvíta höllin, 1944; Símon í Norðurhlíð, 1945; Miðillinn Hafsteinn Bjömsson, 1946; Gömul blöð, 1947; Steingerður, 1947; Tvennir tímar, 1949; Í faðmi sveitanna, 1950; Miðillinn Hafsteinn Bjömsson, II. 1952; Merkar konur, 1954; Forspár og fyrirbæri, 1957; Leikur örlaganna, 1958, og Horfnar kynslóðir.

Elínborg lést 5.11. 1973.

Heimild: http://www.mbl.is/greinasafn/grein/1443739/

• Icelandic